ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΕΕΚ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΤΩΧΕΥΣΗ ΤΟΥ ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΥ

ΠΤΩΧΕΥΣΗ ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ: Το τέλος της «δίκαιης ανάπτυξης».

Μπορεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ μαζί με τη τρόικα και τους λοιπούς ληστές του κοινωνικού πλούτου να υπέγραψαν το 3ο κι επαχθέστερο μνημόνιο και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις να ζηλεύουν την τέχνη της εξαπάτησης, αλλά τα «κανόνια» στην αγορά βροντούν με την πτώχευση της εταιρείας ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ, μετατρέποντας τη «δίκαιη ανάπτυξη» των ΚΑΜΜΕΝΩΝ ΤΣΙΠΡΑ σε ακόμα ένα ψέμα.

Η συρρίκνωση των εισοδημάτων, η προσγείωση μισθών και συντάξεων, η εξαφάνιση του 25% του ΑΕΠ στα πέτρινα χρόνια της κρίσης, λύγισαν την εταιρεία σούπερ μάρκετ με μισό αιώνα ύπαρξης, με 12.500 εργαζόμενους, εκατοντάδες σημεία λιανικής πώλησης που ο τζίρος της αντιστοιχεί στο 1% του ΑΕΠ. Μαζί με αυτήν, χιλιάδες συνδεδεμένες προμηθευτικές επιχειρήσεις με επίσης χιλιάδες εργαζόμενους. Με χρέη που αγγίζουν το 1,3 δις€, χρέη προς προμηθευτές, τα περισσότερα με ανέγγυες πιστώσεις (χωρίς δηλαδή καμιά κάλυψη, και γι αυτό υπήρξε το πρωτοφανές φαινόμενο κατάσχεσης προϊόντων κατά τη λειτουργία των καταστημάτων), χρέη σε τράπεζες, ΙΚΑ, εφορία και απλήρωτους μισθούς προς εργαζόμενους, η εταιρεία ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ ΑΕ υπέβαλε αίτηση για πτώχευση εν λειτουργία, ενώ τρεις επιπλέον εταιρείες του ομίλου μέσα στην τρέχουσα εβδομάδα κατέθεσαν αίτηση πτώχευσης, ανεβάζοντας τα αιτήματα της πτώχευσης σε τέσσερα. Είναι φανερό πως δεν είναι ο Μαρινόπουλος. 

Όλη η αγορά των super market, όπου τα τελευταία χρόνια έχουν κλείσει 72 φίρμες, βρίσκεται σε μια σπείρα κρίσης χωρίς τέλος, και με απροσδιόριστο το ύψος της κοινωνικής καταστροφής που μας επιφυλάσει.

Τα δημοσιεύματα του αστικού τύπου όταν απλώς κατηγορούν το management της εταιρείας ότι δήθεν εφάρμοσε μια παράλογη πολιτική διοίκησης τα τελευταία χρόνια και εξαιτίας αυτής της λαθεμένης πολιτικής της, η εταιρεία «δυστυχώς επτώχευσεν», αποτελούν μια συνειδητή παραπλάνηση. Κανείς από τους ειδικούς του αστικού τύπου δεν μπόρεσε μέχρι τώρα να δώσει μια πειστική εξήγηση για την επίσης «παράλογη πολιτική» των χρεοκοπημένων τραπεζών, τη «παράλογη πολιτική του ΔΝΤ», τη «παράλογη πολιτική» της λιτότητας της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των μηχανισμών της, της «παράλογης πολιτικής» κυβερνήσεων, που εντός της «δημοκρατικής Ευρώπης», χρεοκόπησαν κράτη ολόκληρα και φτωχοποίησαν πληθυσμούς εκατομμυρίων. Είναι η κρίση και η παρακμή τους χωρίς τέλος, που δεν έχει καμιά διέξοδο υπέρ των εργαζομένων.

Το σχέδιο «διάσωσης» που παρουσίασε η εταιρεία ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ (διευθέτηση χρεών σε βάθος 15ετίας, 180 δόσεις προς δημόσιο κλπ), ακόμα κι αν κάποιο δικαστήριο το υιοθετούσε, τελεί υπό την έγκριση της τρόικας των μνημονίων και των διεθνών θεσμών. Τελεί υπό έγκριση σχετικά με τα κόκκινα δάνεια, υπό έγκριση για τη διατήρηση της δημοσιονομικής πειθαρχίας και της απόκλισης των στόχων, υπό αίρεση για τους ρυθμούς ανάπτυξης της οικονομίας που έχουν υπογραφεί ώστε το δημόσιο χρέος να καταστεί βιώσιμο. Αλλά ακόμα κι αν κάποιος τυφλά αισιόδοξος μπορούσε να το υποστηρίξει, οδηγεί σε συρρίκνωση του δικτύου πώλησης σε μια εποχή απρόθυμων επενδυτικών σχεδίων, σε απολύσεις εργαζομένων στα καταστήματα και σε πτώχευση επιχειρήσεις που διατηρούσαν συγκέντρωση του τζίρου τους στα προνομιακά σημεία πώλησης. Μαθηματικά σε μια αύξησης της ανεργίας τους επόμενους μήνες.

Αναγκαστικά, προκειμένου οι προμηθευτικές επιχειρήσεις του ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΥ να υποκαταστήσουν τα χαμένα κεφάλαια κίνησης οφείλουν να στραφούν στις τράπεζες που δεν δανειοδοτούν πλέον ή οι εύρωστοι ακόμα επιχειρηματίες να βάλουν βαθειά το χέρι στη δικιά τους τσέπη, πράγμα απίθανο σε μια οικονομία σε χρεοκοπία. Οι προμηθευτικές επιχειρήσεις μπορούν να στραφούν στις συναφείς επιχειρήσεις του κλάδου, οι οποίες όμως γνωρίζουν τον κίνδυνο που διατρέχουν. Οποιαδήποτε σύναψη συμφωνίας μπορεί να γίνει μόνο με πιο επαχθείς όρους από αυτές που είχαν στην ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ. Όμως αυτός είναι ο δρόμος προς τη χρεοκοπία τους. Η μονοπωλιακή διάρθρωση της καπιταλιστικής αγοράς έχει ορισμένες αναπόφευκτες συνέπειες…Το ντόμινο των επικείμενων χρεοκοπιών δείχνει την ανάγκη του κοινωνικού σχεδιασμού της παραγωγής, διανομής και κατανάλωσης ενάντια στην αναρχία της καπιταλιστικής αγοράς.

Αντίθετα προς τα συμφέροντα του κεφαλαίου είναι τα συμφέροντα των εργαζομένων και του λαού. Για να διατηρηθούν οι θέσεις εργασίας απαιτείται η άμεση εθνικοποίηση της αλυσίδας ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ, χωρίς καμιά αποζημίωση στους μετόχους και το μεγάλο κεφάλαιο. Ο λαός χρειάζεται επειγόντως εξαιτίας και της κρίσης ένα εκτεταμένο εθνικοποιημένο δίκτυο διάθεσης βασικών προϊόντων, χωρίς τα χρέη των καπιτα-ληστών, με τον πλήρη έλεγχο των εργαζομένων στη διοίκηση της αλυσίδας και χωρίς μεσάζοντες που απομυζούν τον κόπο και τον ιδρώτα της κοινωνικής εργασίας. Με αυτή την πολιτική κατεύθυνση και την αναγκαία ανάδειξη μορφών αγώνα που θα συσπειρώνουν το σύνολο της εργαζόμενους πλειοψηφίας και τους ανέργους, υπερβαίνοντας την πεπατημένη τόσο της απλής καταγγελίας όσο και εκείνο της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, ο αγώνας αυτός μπορεί να στήσει κυβέρνηση και εργοδοσία με την πλάτη στον τοίχο και να νικήσει.

Σε αυτή την κρίσιμη στιγμή, η πάλη μας να κρατήσουμε τις δουλειές μας, πρέπει να βρίσκεται απέναντι, ανεξάρτητη από τα συμφέροντα και τις επιδιώξεις των αφεντικών, του κράτους που τους κάνει πλάτες, και των συνδικαλιστών γραφειοκρατών, που είναι βέβαιο πως θα συνεχίσουν να καλλιεργούν ανάμεσά μας την αναμονή. Τώρα είναι ευκαιρία να διαμορφώσουμε τα δικά μας ανεξάρτητα από αυτούς κέντρα αγώνα, και να συζητήσουμε και δράσουμε μαζί με άλλους εργαζόμενους που αυτές τις μέρες βλέπουν να χάνουν τη δουλειά τους. Για να μπορέσουμε να διώξουμε όλες τις κυβερνήσεις που εφαρμόζουν αυτές τις πολιτικές, να οργανώσουμε εμείς την κοινωνία, με τα δικά μας όργανα άσκησης πολιτικής, με τη δική μας κυβέρνηση και εξουσία.

ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ