Στις εκλογές της 25ης Γενάρη, η καθημαγμένη ελληνική κοινωνία ξεπέρασε το φόβο και την τρομοκρατία, έδειξε τη θέλησή της να σταματήσουν τα μνημόνια, η κατεδάφιση μισθών και συντάξεων, οι ληστρικές φοροεπιδρομές, η διάλυση των εργασιακών σχέσεων, η καταστροφή της Παιδείας, Υγείας και ασφάλισης, το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου. Μια κοινωνία που σήκωσε ανάστημα ενάντια στον ασύδοτο πλουτισμό μιας χούφτας πλουτοκρατών, που μέσα στη μεγαλύτερη κρίση που γνώρισε η χώρα, αυξάνουν τις περιουσίες τους. Που απαίτησε να μπει τέρμα στον φαύλο κύκλο του στραγγαλισμού της χώρας και του λαού μέσω της αποπληρωμής του χρέους στους διεθνείς τοκογλύφους.
Δε διστάσαμε να χαρακτηρίσουμε ως σημαντική στιγμή της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας του τόπου την εκλογική συντριβή των δυνάμεων του Μνημονίου, αλλά και τη μεγάλη νίκη της Αριστεράς. Την ίδια στιγμή εκφράσαμε τη βεβαιότητα «ότι το μέλλον θα καθοριστεί από τους δικούς μας αγώνες» και πως «η ανατροπή, δεν είναι μόνο το μαύρισμα των δυνάμεων του Μνημονίου, ούτε μόνο μια κυβέρνηση με φιλολαϊκές διακηρύξεις, είναι μια συγκλονιστική διαδικασία αποδόμησης ενός καθεστώτος που λεηλατεί τα κοινωνικά δικαιώματα και τα δημόσια αγαθά, μια διαρκής κοινωνική και πολιτική σύγκρουση για τη νίκη των αναγκών και των δικαιωμάτων της εργαζόμενης πλειοψηφίας»
Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, η νέα κυβέρνηση δεν έχει κάνει ακόμα τις προγραμματικές της δηλώσεις ούτε έχει πάρει ψήφο εμπιστοσύνης στη Bουλή, μα ένα δεκαήμερο μετά τη συγκρότησή της συγκεντρώνει πάνω της την άδολη λαϊκή επένδυση για μια άλλη πραγματικότητα στη χώρα, αλλά και την απαίτηση να μη συμβιβαστεί με τις κυνικές απαιτήσεις των δυνάμεων της Τρόϊκα, την παραπέρα εξαθλίωση του λαού, την εξάρτηση και την υποτέλεια.
Ταυτόχρονα όμως, μια βδομάδα τώρα, είμαστε μάρτυρες και αποδέκτες ενός στυγνού εκβιασμού των Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών (θεσμικών εκπροσώπων, ηγετών, οργάνων και των Γερμανών επικυρίαρχων της ΕΕ) με τη απειλή να προκαλέσουν ασφυξία στη χώρα και να μας χρεωκοπήσουν, αν ως λαός δεν συνυπογράψουμε την απρόσκοπτη συνέχιση του καθεστώτος της μνημονιακής βαρβαρότητας. Έτσι, αυτή η «Ιερή Συμμαχία» της ΕΕ σε συνεργασία με την εγχώρια Πέμπτη φάλλαγα, (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, ΜΜΕ, οικονομική ολιγαρχία) προσπαθεί να καταστείλει στη γέννησή του ό,τι ανατρεπτικό κυοφόρησαν οι πολιτικές εξελίξεις, να τιμωρήσει τον ελληνικό λαό για την «ανορθογραφία» της εκλογικής ετυμηγορίας του,να εμποδίσει την διάδοση της ανατρεπτικής λογικής και χειραφέτησης σε άλλες χώρες και λαούς, που υφίστανται ίδιες πολιτικές νεοφιλελεύθερης αγριότητας. Και ας μην κρυβόμαστε: Βασικός στόχος αυτού του αλλοδαπού και εγχώριου μαύρου μετώπου είναι να πειθαναγκάσει την κυβέρνηση να αποτινάξει θεαματικά ό,τι ριζοσπαστικό περιλαμβάνει στο πρόγραμμά της - απογοητεύοντας τις λαϊκές μάζες, ώστε να εμφανιστεί η λιτότητα ως μονόδρομος και να επανέρθει σύντομα στην Ελλάδα, πιο άγριο, αυταρχικό και ρεβανσιστικό, το πολιτικό προσωπικό των μνημονίων και της δουλοποίησης των εργαζομένων.
Από όλες λοιπόν τις απόψεις, αν και κερδήθηκε μια σημαντική μάχη στις 25 Γενάρη, ο πόλεμος συνεχίζεται, σκληρότερος και καθοριστικός για όλες τις γενιές και το μέλλον τους στη χώρα. Πρόκειται για μια σύγκρουση που φωτίζεται πλέον πιο καθαρά από συγκεκριμένες αλήθειες για το λαϊκό κίνημα, την πορεία των κοινωνικών και πολιτικών αγώνων:
Ούτε τα μνημόνια, ούτε το καθεστώς της λιτότητας μπορούν να «σκιστούν» έτσι απλά, μόνο από ένα εκλογικό αποτέλεσμα κι ένα κυβερνητικό αίτημα μέσω των ευρωπαϊκών θεσμών, όταν η ΕΕ και οι θεσμοί αυτοί είναι η επιτομή του ευρωπαϊκού νεοφιλελευθερισμού κι ένας απ’ τους πυλώνες της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης της χώρας. Η ευδιάκριτη πρώτη διολίσθηση της ρητορικής της κυβέρνησης, για μέρος των εξαγγελιών και των προθέσεών της, σε θέσεις συμβιβασμού, μετά την εκδήλωση των ωμών εκβιασμών, που δεν έφερε αποτέλεσμα, δείχνει τα όρια ενός τέτοιου πεδίου και τρόπου διεκδίκησης.
Μόνο η ενεργοποίηση του λαϊκού παράγοντα, η εισβολή του στο προσκήνιο των «διαπραγματεύσεων»-χωρίς καθυστερήσεις, οι μεγάλες κινητοποιήσεις, η όξυνση του κοινωνικού ανταγωνισμού, το εξεγερτικό πνεύμα, οι ριζοσπαστικές διεκδικήσεις, αλλά και η διεθνής εξάπλωσή τους, μπορούν να γείρουν την πλάστιγγα, να φέρουν τη νίκη σε αυτόν το ανελέητο κοινωνικό πόλεμο. Νίκη που οριοθετείται στην εκδίωξη της Τρόικα, την ακύρωση των συνθηκών, των μνημονίων και των συμβάσεων που υπογράφτηκαν μαζί της, την ανατροπή των πολιτικών της ΕΕ και της ΟΝΕ, τη διαγραφή του χρέους, την κοινωνικοποίηση των τραπεζών, τη φορολόγηση του κεφαλαίου, την απόδοση πόρων σε όλο το κοινωνικό πεδίο (μισθοί, συντάξεις, υγεία, πρόνοια, ασφάλιση, δημόσια δωρεάν παιδεία, κοινωνικές υποδομές, το δικαίωμα στη σταθερή και μόνιμη δουλειά).
Τούτη την ώρα καμιά πολιτική ή συνδικαλιστική δύναμη του κινήματος δε συγχωρείται να αγνοεί την ανάγκη μαζικών ενωτικών λαϊκών κινητοποιήσεων, να αρκείται αποκλειστικά και μόνο στην (ασφαλώς αναγκαία) κριτική απέναντι σε κυβερνητικές ανακολουθίες και πισωπατήματα, να ασκείται στην καθαρότητα και την περιχαράκωση, να μην εργάζεται για έναν μεγάλο ξεσηκωμό που θα επιβάλλει το δίκιο μας, ενάντια στο Τείχος των εκβιασμών της Ε.Ε. και των Αγορών.
Ένας ξεσηκωμός που θα απευθύνει και στην κυβέρνηση την απαίτηση να μην υποχωρήσει απέναντι στις ιταμές προκλήσεις και αξιώσεις των τοκογλύφων, να μην προδώσει τα όνειρα, το δίκιο, τους αγώνες του λαού και των εργαζομένων, να μη δελεαστεί από κολακείες και φιλικά χτυπήματα στην πλάτη όσων εργάζονται για τη ριζοσπαστική αφυδάτωση και το ξεδόντιασμα των θέσεων για τις οποίες εκλέχτηκε, να μην υπογράψει μια ιστορική ήττα για τον κόσμο της εργασίας!
Με αυτό το πνεύμα, στις 11 Φλεβάρη όλες οι «φυλές» του κινήματος με όλα τους τα «πλαίσια», όλοι οι σύλλογοι, τα σωματεία, τα συνδικάτα, οι λαϊκές συνελεύσεις ας γεμίσουμε τις πλατείες σε όλη τη χώρα για να απευθύνουμε προς πάσα κατεύθυνση το πανίσχυρο μήνυμα του αυτοοργανωμένου λαού:
ΔΕΝ ΕΚΒΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ! ΔΕΝ ΥΠΟΧΩΡΟΥΜΕ! ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου