Ο Αντρέι είχε δώσει συνέντευξη τύπου που δημοσιεύτηκε στις 27 Αυγούστου, όπου ευχαριστεί τους Banda Bassotti και όλους όσους συμμετέχουν στη διεθνή πρωτοβουλία για ένα καραβάνι αλληλεγγύης, τονίζει ότι στο Ντονμπάς πολεμάνε το φασισμό όπως στην Ισπανία του ’36 και ανακοινώνει ότι θα έχουν την ευθύνη της υποδοχής του καραβανιού.
Στις 29 Σεπτεμβρίου, ο Αντρέι και η ομάδα του πέρασαν ένα βράδυ με το Καραβάνι. Η συνάντηση έγινε στο δεύτερο όροφο μιας πανσιόν στη συνοριογραμμή Ρωσίας – Ντονμπάς μισή ώρα μακρυά από την πόλη Λουγκάνσκ. Ανάμεσα σε ιστορίες απ’ το αντάρτικο, τραγούδι, συνεντεύξεις και πολλές φωτογραφίες ξεχωρίζουμε δυο στιγμές. Η πρώτη όταν το καραβάνι παρέδωσε την ανθρωπιστική βοήθεια, δεκάδες σακούλες με φάρμακα και ρουχισμό κι ένα κουτί με χρήματα συγκεντρωμένα από Ελλάδα, Ιταλία, Ισπανία και Χώρα των Βάσκων.
Και η δεύτερη λίγο μετά. Καθώς βρίσκονταν γύρω από ένα τραπέζι κι είχαν ήδη τσουγκρίσει δύο φορές τα γεμάτα βότκα ποτήρια, ο Αντρέι πήρε τον λόγο. Στην κουλτούρα τους, είπε, τρίτη φορά συνηθίζεται να τσουγκρίζουν όταν φλερτάρουν. Αυτά όμως σε καιρό ειρήνης. Σε καιρό πολέμου, τρίτη φορά τσουγκρίζουν στη μνήμη των πεσόντων στις μάχες.
Μια απέραντη σιωπή απλώθηκε στην αίθουσα. Τα σώματα από μόνα τους σχεδόν σε στάση προσοχής με τα ποτήρια ψηλά. Μια τελετουργία στη μνήμη των νεκρών βγαλμένη απ’ τα βάθη της λαϊκής ψυχής ανδρών και γυναικών, καθημερινών ανθρώπων, που πήρανε τα όπλα για να πολεμήσουν το φασισμό, να επιβιώσουν και να φτιάξουν ένα κόσμο αλλιώτικο. Ένα πιο δυνατό ίσως από ποτέ NO PASARAN επισφράγισε μια από τις πιο συγκινητικές στιγμές του Καραβανιού.
Κάποια στιγμή του βραδιού βρήκαν την ευκαιρία να του ζητήσουν ένα σύντομο μήνυμα προς την ελληνική Αντιφασιστική Καμπάνια, αφού του είχαν μεταφέρει τους συντροφικούς χαιρετισμούς και την αλληλεγγύη του αγωνιζόμενου ελληνικού λαού. Σε πείσμα όσων συνεχίζουν να τους περιγράφουν ως “φιλορώσους αποσχιστές” υιοθετώντας τη φρασεολογία του Κιέβου, υπερασπίστηκε τις πλέον διεθνιστικές παραδόσεις λέγοντας ότι οι άνθρωποι που πολεμούν το κακό δεν έχουν καμιά εθνικότητα.
Στο μεταξύ, μια ευχάριστη έκπληξη τους περίμενε. Η γιαγιά του Αντρέι ήταν Ελληνίδα. Πολλές δεκάδες χιλιάδες πολίτες του Ντονμπάς είναι ελληνικής καταγωγής. Σήμερα, χτυπιούνται ως μειονότητα και η ελληνική γλώσσα έχει πάψει να αναγνωρίζεται από το πραξικοπηματικό καθεστώς του Κιέβου. Υπάρχουν ολόκληρα χωριά που τα έχουν ιδρύσει Έλληνες. Η συντριπτική τους πλειονότητα υποστηρίζει το λαϊκό αντιφασιστικό αγώνα, ενώ πολλοί Έλληνες συμμετέχουν στις λαϊκές πολιτοφυλακές. Η ελληνική κυβέρνηση τους έχει αφήσει πλήρως έκθετους στις θηριωδίες των φασιστών, όπως φάνηκε και από την ανυπαρξία της όποιας αντίδρασή της μετά τη δολοφονία Ελλήνων από όλμους του ουκρανικού στρατού στο χωριό Σαρτανά.
Πηγή: Βαθύ Κόκκινο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου